AZOARA XXXV.
In n. etc.
[1]
Hominum
multiplicator, qui super hominem suum posuit Alfurcam, ut toti genti
castigamen esset,
cuius
sunt uniuersa coeli terraeque,
neque filium
[2]
neque participem in
regno suo sumpsit, omnia pro modo recto gerens.
Increduli uero, dominos alios sibi,
nulla facientes, sed contra nec eorum animabus nociuos seu
proficuos, nec uitam nec mortem dare neque resuscitare potentes,
adorant.
Qui dicunt etiam
non nisi mendacium esse : ad cuius effectum caeterae gentes
auxilientur prophetae.
Illis autem mentientibus, sicque male loquentibus,
dic hunc non esse positum
nisi a Deo pio, ueniaeque datore, qui scit occulta coeli terraeque.
[3]
Illi etiam credentibus intimant,
Ne sequamini uirum illum daemoniacum et
amentem per incantationes.
Comedit ut caeteri, atque per fora uadit. Quare non
habet angelum custodem, elicientem sibi thesauros, aut facientem
hortos, unde comederet ?
Haec tibi proponentes errant, nec uiam rectam
proficisci queunt.
Deo uero multiplicatore uolente, dabitur tibi melius,
uidelicet paradisus aquis amoena, simul et turres.
¶
Illos quidem de hora uerace mentitos, mittemus in ignem,
cuius a longe uenientis strepitus et ira percipietur :
Unde ipsi locum angustum igneum
possessuri,
clamabunt : Heu heu, quam malum locum
obtinemus :
Cum potius
conqueri deberent, se pluribus malis locis inesse.
Utrum hoc, an paradisus bonorum
merces abundans,
perpetuaque mansio, ueraxquam Dei terminus
praeualet ?
Die quidem
congregationis omnium, qua quaeremus inuocatos loco nostri, an ipsi
gentem aberrare fecerunt, an ipsi sponte deuiassent,
[4]
inquient : Nos alium quam te minime
sumpsimus. Sed alios eo usque protraximus, quod uestrum praeceptum
negligentes, in
[115]
maliciam ducti sunt.
Nunc autem nec disgredi,
nec se uindicare queunt. Omni quidem contradicenti, et iniusto,
malum grauissimum inferemus.
Ante te nullum prophetam misimus, nisi cibis utentem,
et ad fora pergentem. Quosdam autem uestri mirandos aliis fecimus,
in fortiter et patienter sustinendo, Deo cuncta uidente.
¶ Non credentes publicum conuentum coram nobis
futurum, et dicentes : Nonne Deum uel angelos sui nuncios, ut
credamus, uidebimus ? nimia praesumptione nimium efferuntur.
[5]
Die namque quo uenient
angeli, nullum bonum audituri dicent : Utinam non essemus nati,
actusque nostri
praemissi euanescerent uelut athomi.
Gens autem paradisi tunc optimum locum possessura,
uerbum proferet melius.
Illa quidem die coelum
ritidis
nitidis
et serenis nubibus
distinguetur : angeli quiescent,
omnisque ueritas atque iudicium Dei fiet :
difficultas et ponderositas incumbet incredulis,
manus suas corrosuris, ac
conquesturis se uiam aliam quam prophetae secutos esse, atque
dicturis :
Heu heu, cur
illum sortiti sumus amicum,
qui nos a castigamine praeceptisque missis diuertit ?
imo suus diabolus eos a uiis rectis in prauas distorsit.
[6]
Tu quidem propheta, qui tuam gentem
hunc Alchoran contemptui sumpsisse,
nec pro eo quicquam gessisse perhibes, ignoras me
Deum sufficientem adiutorem et uindicem, posuisse cuique prophetarum
incredulos hostes,
saepius dicentes : Si nos uel angeli semel Alchoran
super eum poneremus ?
Nos autem tibi misimus ad tui cordis firmamentum, non
uenturi cum simili, nisi ueritatem et expositionem firmius
expressuri.
Ad gehennam
super facies suas congregandi locum deteriorem, errorisque uiam
perenniter obtinebunt.
Homines contradicentes praeceptis nostris,
quibus Moysen legislatorem Aaronque
fratrem suum censorem misimus :
sicut et gentem Noë prophetis resistentem aquis mirae
summersimus, incredulis semper malum atque dolorem inferentes :
[7]
Hath item et Themuth, et
Arazee gentem,
quibus omnibus parabolas, uelut et caeteris generationibus interpositis
patefecimus, magna confusione diruimus.
Super uillam illam iam uenientes, nec eam uidere
potentes, se nunquam resuscitandos opinabantur.
Te quoque uidentes ridiculose
dicent : Hic est, quem Deus prophetam misit,
qui nos ab adoratis prius fere
diuerteret, nisi nos indurantes inuenisset. Hora quidem uisa
percipient, qui magis errorem secuti sunt.
Nonne uides cuiusmodi Deum,
amoremque suum praeelegerunt ? Fiesne censor omnium ?
Cum bestiis sint similes, magisue
bruti, putas eos discernere, uel audire ?
Deus quidem umbram extensam erectam
faceret, si uellet : cuius dux sol
statutus pedetentim eam recolligit.
[8]
Idem etiam noctem coopertorium, et
somnum, diem expergefactum, et motum statuit,
uentos arrectos inter manus suas
pias disposuit, aquam benedictam
ad excitandam terram mortuam
de coelis emittit :
unde potant bestiae, hominesque
plures. Cur igitur eum non adorant ?
¶ Hunc Alchoran ad gentium hinc et illinc castigamen
et commemorationem fecimus. Sed pluribus hominum nil praeter
incredulitatem immittit.
Si nostra quidem uoluntas esset, singulis gentibus
suum castigatorem mitteremus.
[9]
Tu uero nequaquam incredulos imitans, uade pugnatum
et peregrinatum in illius nomine,
qui flumina fluentia et eorum discretionem et
intercapedinem faciens, hoc salsum, hoc dulce statuit.
Hominem ex humore, et ex ipso
filios, caeterosque posteros produxit, super omnia potens.
Increduli tamen eius
loco, bonorum et malorum
[116]
impotentem
inuocant.
Tu uero tantum
missus ad diuinorum praeceptorum doctrinam et castigamen,
dic te nihil ob hoc ab illis
quaerere, nisi quod imitando te, rectam ad Deum uiam proficiscantur.
Tu quidem te illi
commenda, ipsum deprecans, et glorificans, et adorans suppliciter,
qui uiuit nunquam mortem uisurus, omnium beneficia peccataque
dinoscens,
[10]
qui coelum et
terram et eorum uniuersa sex diebus condidit, et postea coelos
ascendit.
Sed cum
incredulis praecipitur, ut illum adorent, inquiunt, suam adaugendo
maliciam et incredulitatem : Quis est ille Deus, quem nos adorare
praecipis ?
¶
Multiplicans in coelo signa, nec non lumen, et lunam lucidam
disponens,
et diei noctisque uicissitudinem, hominibusque motum facile super terram
efficiens, a cunctis bonis est adorandus.
[11]
Dicentes nesciis et brutis etiam,
saluete :
nocteque
surgentes,
ut Deum
inuocent atque precentur, ut eos a poenis gehennae,
ubi nec stare nec sedere bonum est,
liberet :
suaque
mediocriter et moderate distribuentes :
nec Deo participem ponentes : nec quicquam haram a
Deo constitutum, nisi cum aequitate ueritateque necantes : et nullam
fornicationem committentes, cuius actori contemptibili semper
malum in alio saeculo
duplicabitur,
nisi
poenitens crediderit, et benefecerit, (tunc enim Deus pius et
condonator peccatum pro beneficio commutabit) Illi inquam omnes
paradisum sortientur.
¶
Peccata derelinquens, et benefaciens,
nullumque testimonium falsum, nec ludicrum quid
proferens,
nisi formosum
dicens, Deumque deprecans,
ut sibi de mulieribus suis et filiis honestam
iocunditatem, et bonam aptitudinem tribuat, et semetipsos meliores
et antecedentes efficiat,
a Deo colligetur paradiso perenniter,
loco scilicet ad standum atque
sedendum optimo. Ibique iugi salutatione gaudebit.
Deus autem nil quaerit a uobis,
nisi tantum ut eum inuocetis et adoretis. Sed uos ei contradicetis :
quod uobis grauitatem et difficultatem inferet.
