AZOARA XLII.
In n. etc.
[1]
Hunc librum
ambiguitatis expertem, a Deo totius mundi compositum,
tuum opus esse dicent increduli. Tu
uero dic, solum Deum hunc fecisse, per quem castiges gentem prius
doctore carentem, ut in uiam rectam se uertat.
[2]
Nec tutorem nec uindicem habet
quisquam praeter Deum, qui cuncta sex diebus creans, et deinde
thronum ascendens,
omniaque ab ipso creata bona bene disponens, hominem
de luto plasmauit,
posterosque suos ex humore fragili,
eidemque de suo spiritu insufflans,
aures, et oculos, ac corda praebuit :
[3]
Ad quem
scientem omnia
desuper missa.
r
edibunt singula die spaciosa, quasi mille nostri anni.
Pauci tamen grates persoluunt.
Dicentes enim, nos mortuos quomodo resuscitabit ? non credunt
congregationem futuram coram Deo.
¶
Omnes ab angelo mortis sibi a Deo tradito terminati, ad Deum
redibunt.
Increduli
coram Deo capita sua declinaturi, se uidisse simul et audisse
dicent, Deumque postulabunt, ut eos remittat, pollicentes se
credituros et benefacturos.
Si uellemus, cuique gentium bonam uiam et rectam
daremus. Sed iam uerbum nostrum firmatum est, ut infernus de
daemonum et hominum consortio penitus impleatur.
Vos itaque resurrectionis et
reditus ad nos obliti, unde uestri minime recordamur, malum
perpetuum ob opera uestra gustate.
Soli nostri memores nostris uerbis obediunt, Deum
adorantes, digneque Deo gratias reddentes :
cuius timore, speque bona
substantiam sibi datam distribuentes, somnum et lectum linquunt, ut
Deum inuocent.
* Nemo mercedem sibi pro suis operibus dandam praenoscit.
[4]
Credentis autem et increduli magna
est distantia.
Credens
enim et benefaciens, paradiso :
incredulus autem, in igne, cum non credidit,
perseuerabit, nunquam discessurus.
¶
Faciemus eum etiam gustare malum minus, quam illud maximum, ut sic
saltim sua fiat conuersio.
Quis est autem
Deterio
deterior
, quam derelinquens atque discendens post nostrorum
[131]
praeceptorum perceptionem ? Nos quidem
indubitanter ex eo sumemus iam uindictam.
[5]
Per Moysen librum, quem sequendo
penitus Deo coniungerentur, indubitanter misimus filiis Israël.
Quorum quidam
indurantes, uerbisque nostris credentes, uias rectas docuerunt :
quidam autem dissenserunt.
Deus autem die futura suas discutiet contrarietates.
Nonne uident, quot
praecedentes, quorum obtinent loca, nos confudimus,
qualiterque per aquas coelitus ad
terram missas, messes et herbas eorum, bestiarumque uictui
produximus ? Quae cuncta sapientibus admiranda sunt.
Nonne uidere queunt ? Si quaerant
rerum euentus, et finis noticiam,
illa die scient, qua fides tunc sumpta nil proficiet,
nec castigabuntur.
Illos
derelinquens expecta, quoniam illi similiter expectant.
[6]
