AZOARA XLIIII.
In n. etc.
[1]
Incompraehensibili sapientique Deo, ueniae datori,
perfecteque dinoscenti
omnem terram ingrediens, uel exiens, et de coelo descendens uel
ascendens,
cuius sunt uniuersa coeli terraeque, omnisque gratia
saeculi futuri, gratias digne reddamus.
[2]
Incredulis sciscitantibus, An hora illa continget ?
dic, Ita : ueniet per Deum, secretorum cognitorem : cuius sapientia
nil coeleste, seu terrestre, nec formicam etiam, illaue minorem seu
maiorem, cum in libro manifesto sint omnia, praetermittit.
Omnibus enim credentibus,
et benegerentibus, ueniam et gaudium promerentibus, omnia sua
beneficia reddet.
praeceptis diuinis aduersando resistentibus, omne
suum maleficium annumerabitur.
Nostri quidem sapientes percipiunt, hoc coelitus
missum esse uerum, et a Deo pio glorificandoque compositum.
Dicunt autem increduli :
Hoc fictitium et nouum linquite, nosque docebimus hominem dicturum,
quando uel quid mali patiemini.
Isti quidem coram Deo mentientes, ad diabolum
tendunt : qui saeculo futuro non credentes, prolixum errorem
ingressi sunt.
Nonne
uident suis inhaerens manibus, et posterius ? De coelo terraque
nostra quidem uoluntate potente, uel eos in terra obrueremus, uel
per coeleste superneue quid accidens premeremus, quod in uestris
conuersis est admirandum.
[3]
Dauidi diuitias abundanter contulimus, et montes, ac
aues illi parere fecimus, ferrumque molliri iussimus.
¶
Ipsum itaque loricas inde bonas texere praecepimus : Quoniam ego
Deus omnia sua facta uideo, et audio.
[4]
Salomoni quoque uentos et pluuias uespere maneque
parere fecimus, suaeque manui mineras aurichalci, et diabolos
opifices,
ut illinc pro
uelle suo aras, et imagines, et paropsides, et amphoras fabricarent,
subiunximus. Unde mihi gentique Dauid grates persoluere debetis,
quod rarissime faciunt.
[5]
Ipsius autem, ad mortem per nos redacti, mortem
penitus ignorabant, usquequo cecidit infima parte sui baculi a
uermibus corrosa. Mortis itaque suae secreto taliter reuelato,
confirmabant, se nequaquam tantum malum et dedecus esse passos, si
scissent.
Mortis
deinceps illius rumorem gens Cheib admirata, dixit, Velut hortos a
dextra sinistraque possidentes, bonorum ciborum esui studeamus : cum
terra nostra sit foecunda, Deusque ueniam donet.
[6]
¶ Illis digressis, per torrentem malum et magnum immissum coelitus,
hortos fertiles in sterilis et inutiles redegimus. Quippe tamarintas
et ficulnos, steriles et spinosos fructus ferentes arbores induximus
illis,
et utilibus
uillis caeteras uillas elatas, quibus inerat iter peruium atque
securum, die noctuque, nos interposuimus.
Illi uero sibi nocentes, earum
longinquitatem et remotionem optabant.
Unde nos illos diaboli uerbis credentes, praeter
paucos, fecimus mirandos indurantibus, Deoque gratias
dicentibus.
¶
Non est illis quicquam gerendum, nisi tantum ut sciatur, qui
credant, et qui non. Deus tamen omnia uidet.
Videte firmiter, an a uobis adorati
loco Dei, quantum est formica, in coelis seu terra mandent, uel
aliquam apparitionem secundum dicta uestra sortiantur.
Coram Deo nisi secundum uelle suum
nemini prodest alius oratio. Illi quaesiti, Quid mandat Deus ?
Inquient, Verum.
Quaesiti quoque, Quis
diuitias omnes et uictum coelorum atque terrae praebet ?
Respondent,
Deus : nec tamen caeci esse desistunt.
Deus autem nos omnes congregaturus, omnium iudex et
sapientissimus, qui uiam rectam, quique prauam fuerint secuti,
diiudicabit,
nec a me
sua, nec ab illis mea perscrutaturus opera :
[7]
Qui tunc etiam praecipiens, ut
increduli suos participes aduocent, se solum et unum Deum existere
patefaciet.
Tu uero
tantum missus
[135]
cunctis gentibus boni
nuncius, et castigator,
quaerentibus huius aduentus terminum,
[8]
dic, illos habere terminum, quem
nec etiam per horae spacium uel praecedere uel sequi queunt.
[9]
¶ Increduli nunc dicentes, se nec huic Alchoran nec tuis uerbis
praesentibus fidem adhibere uelle, resuscitati coram Deo litigium
committent mutuum. Debiles enim et pauperes magnatibus atque
potentibus inquient : Vos quidem nostrae damnationis et
incredulitatis occasio fuistis.
Vos enim die noctuque praecepistis, nos nullatenus
in Deum credere, sed illi participes ponere. Unde nunc malo uiso, se
nostra corda remordent.
Respondebunt illi : Nos quidem nequaquam uos
seduximus, nec aberrare fecimus : sed uos ipsi potius nocentes et
increduli permansistis.
Nos autem horum et illorum colla, sui meriti
remuneratores, cathenis onerabimus.
[10]
Nunquam nuncium aliquem cuiquam gentium misimus, quem
non increpassent sui principes atque magnates, dicendo : Tu tua
praecepta perfice :
Nos
autem maiori potentia proleque pollentes, nec illis credemus, nec
secundum dictum uestrum confundemur.
Heu heu : Nonne sciunt, Deum pro uelle suo huic
multam, illi paruam, alii nullam potentiam tribuisse ?
Coram quo nil nisi fides et
beneficium proficiet, nisi tantum credenti, et bene gerenti, qui
duplex meritum et paradisum indubitanter possidebit.
Omnis autem nostris mandatis
resistens, malum euidens et maximum incurret.
Deus enim largitor optimus, pro
uelle suo munera facit, et consumpta restaurat.
Coram quo nos congregaturo cum
dicemus angelis, illos uocasse nos omnes,
respondebunt : Nolit Deus conditor
noster, et dominus.
[11]
Sed eorum plurima pars incredula diabolos
adorabat,
quorum hodie
nullus cuiquam bonum seu malum facere potens existit. Gustet itaque
feruorum ignis, cui credere noluit.
Increduli namque nostrorum praeceptorum atque
uirtutum lectionem audientes, inquiunt : Hic homo non est nisi magus
et mendax, totum fictitium ab ipso compositum afferens, et nos sic a
patrum nostrorum secta diuertere proponens.
Quippe sui quoque praedecessores
nostris prophetis, sicque mihi contradicere soliti sunt.
Sed haec gens, cui nec librum
legendum, nec prophetam ante te misimus,
sibi consulat, et deliberet : uel
simul, uel separatim singuli, seu quodlibet quid agere disponat,
quidque sibi commodum sit.
[12]
Omnes autem non obedientes huic tanto
castigatori misso, quem daemoniacum et magum appellant, graue malum
patientur :
Ipse uero
nil a uobis, sed a solo Deo
cognitore omnium secretorum
et teste,
qui eum ueritatis nuncium misit,
expectat.
Inde cum quo
ueritas accessit, unde nec apparet, nec reuertitur falsitas,
siue uiam rectam nunc a
Deo mihi patefactam, seu prauum errorem sequor, mihimet tantum
operabor.
¶
Illis quidem turbationem immittens, quam nullatenus euadere
poterunt, loco sumam eos angusto, et breuiter.
Mihi namque prius ignorata dicendo,
suasque uoluptates sequendo contradixerunt :
Sicut et prius praedecessores sui,
prius ambigentes, et illicita perpetrantes.