AZOARA IX.
[1]
Liber hic uobis coelitus missus, licitum atque
tenendum hoc uobis statuit, ut pecuniis uestris castas mulieres
undecunque quaesitas, quae maliciis semotis nec meretrices neque
fornicatrices existant, ducatis : illis pecuniam scitam et
determinatam praebendo. Illis itaque uestris taliter factis, quod
deinceps placuerit, ruboris atque timoris expertes agite. Et Deus
quidem sublimis est atque sapiens.
[2]
Impotens quidem ob
diuitiarum tenuitatem huiusmodi bonas atque generosas ducere,
secundum manus suae potentiam, mancipia bona et ad legem conuersa
ducat : estque Deus legis sapiens. Nubant quidem ea suis scientibus,
munera danda cum determinatione sumentia, ut bonae fiant mulieres,
non fornicatrices, nec amasios habentes. Illis autem deinceps
fornicantibus, medietas malorum atque cruciatuum generosis
fornicantibus inferendorum ingeratur.
[3]
Indurare tamen atque perpeti melius est,
Deo uolente, qui maiores
antecessorum afferens ueniam largitur : cum ille sit sublimis et
sapiens,
ueniaeque
dator,
leuia praecipiens
et possibilia, cum hominem fragilem atque debilem effecerit.
Sequentes uero suos
luxus et desideria, nos omnes imitatores sui esse uellent.
[4]
Viri boni, pecunias
uestras propter mendacia, ubi pactum mercaturae firmatur, inter uos
acciderit, non comedite, nec animas uestras interficite.
Hoc namque sponte malitiose
faciens, in ignem proiicietur : quod Deo leue est.
[5]
¶ Omnem se diuertentem a rebus illicitis et
pessimis, indeque declinantem, in loco gaudii pleno, summoque bono
Deus ipse collocabit : nec uos dei munera caeteris, non uobis,
parata adipisci studeatis.
Quisque namque uir seu mulier operum suorum mercedem
a deo, qui solus est omnia sciens,
obtinebit, singulis suis officiis patefactis,
Patribus atque cognatis portionem suam de rebus a se relictis
praebete : quia Deus est omnium testis.
[6]
Cum uiros mulieribus praeesse deo placuit, ut ipsi corrigant eas,
cum quibus suam expenderint pecuniam, ipsaeque deum inuocent, et
maritis pareant, et eorum secreta sibi commissa celent, ius aequum
postulat.
[7]
Quae si forte praecepta non
obseruauerint, a uobis correctae et castigatae, in domibus lectisue
detentae uerberentur, usquequo uestris nutibus atque praeceptis
pareant. Tunc autem nequaquam : quia Deus est excelsus et immensus.
[8]
Seditione
quidem uobis superueniente, seu suspecta : si pacem uoluerint,
utriusque partis uiri reconciliatum eos accedant, Deo qui est
incompraehensibilis et excelsus directionem atque connexum facturo.
Deum timentes, nullum ei
participem aestimetis. Vestrisque parentibus, et propinquis, et
orphanis, ac pauperibus, atque uicinis, et coitinerantibus, ac
peregrinis, subditisque uobis benefacite : totius ostentationis,
quam deus abhorret, expertes.
[9]
Auaris negantibus bona sibi a deo commissa, et
persuadentibus caeteris, ut idem faciant, malum et dedecus
inferemus.
[10]
Suam
quoque pecuniam, ut homines uideant, expendentes, nec deo alterius
saeculi iudici credentes, diabolis consociabunt.
Qua re uel hos in deum alterius
diei iudicem credere, uel illos bona sibi desuper data distribuere
grauat ?
Omnium tamen
deus conscius est, qui nullum librum, licet etiam sit formicae
portiuncula minus, quin computando remuneret, praetermittit,
meritumque magnum et completum beneficium multipliciter reddet, ex
se etiam
[32]
multa daturus.
[11]
¶ Die qua nos cunctarum gentium testimonium
afferentes, horum uobiscum testes accesserimus, omnes Deum non
inuocantes,
prophetisque
minime credentes, secretam planam effici, nec unquam de creatore
quid negasse, summis uotis affectarent.
[12]
Oratum euntes, nequaquam ebrii, sed penitus
sobrii sint, ut quid acturi dicturiue sint, sane cognoscant.
[13]
Post coitum item, et egestionem, antequam
orent, abluantur : nisi uel aegroti, uel in itinere fuerint, ubi
repertus aquae sit impossibilis. Tunc enim terrae mundae puluere,
quasi aqua tergendo emundari licet. Deus namque pius ueniam dabit.
Partis uero libri
datores, errorem sequentes, uos similiter erroneos persuadent.
Deus autem omnium custos
et uindex, uestros hostes agnoscet.
[14]
Iudaeis uerba legalia
distorquentibus, et in lege plurima mala proferentibus, et se quidem
audisse, et non credidisse fatentibus, commodius atque melius esset
nobis credidisse et paruisse. Sed horum paucissimi fidem
assequentur, cum Deus ipse gratiam suam atque pietatem ab illis
penitus retrahit.
Homines tamen legis, hic nostrum munus coelitus missum uestram legem
confirmans, ante quam uestras facies retrorsum agam, et sicut
caeteros die sabbati confudi, destruam, credite.
Deum adorantes, qui summe
criminalia peccata uidet, caeteris maiora nequaquam, sed minora, cui
uult condonat.
Nonne
uidetis, qualiter ipsi glorificantes suas animas exaltando,
deo mendacium, quod est
peccatum maximum, imponunt ?
Deus tamen quos uult, exaltat, nulli faciens
iniuriam, nec auferens pondus nuclei ossis.
[15]
¶ Partis item libri datores
magos, et idola credentes, dicentesque se uiam rectiorem atque
meliorem exequi,
Deus a
se repellens confundit, absque spe tutoris et uindicis.
Sed rursus diuitiarum regnique
partem, unde nihil praebent, habere dicentes, hominibus de diuino
munere sibi collato multum inuident.
A me quidem genti libro et sapientia regnoque et
maximo tributis,
cum
eorum quidem quidam crediderint, quidam minime, incredulos,
nostrisque uirtutibus
contradicentes in ignem proiiciemus, eorum cutem consumptam semper
renouantes, ut ignem sine termino gustent :
credentes autem, et bene gerentes,
in paradiso sub umbra refrigerii collocabimus.
Hoc uobis a Deo praeceptum summe
considerandum, ut depositum remunerationemque suae genti reddatis,
iudiciumque facturi recte iudicetis. Hinc enim Deus omnia uidens et
audiens, uos bene castigat.
[16]
Deo,
suoque legato, uobisque praesidenti, parete.
[17]
Cumque uerbum ambiguum ignoratumue uobis
inciderit, ad deum atque prophetam, in Deum, saeculoque futuro
credentes, uos conuertite : et haec uobis melior expositio fiet.
Nonne uidistis dicentes,
credere se praeceptis super uos et antecessores uestros desuper
missis, qualiter Atheut iudicium postulant, in quem neminem credere
seu parere mandauimus ? sed illos quam longius aberrare diabolus
suggerit,
quod ad Dei
prophetaeque mandata conuerti roganti, quam effrenes atque proterui
uiae suae malae semper innituntur.
[18]
¶ Quid facient, cum flagitium et mortem
secundum suarum manuum opus antecedens inuenient ? Malis tamen
peractis redeuntes, coram Deo se nil nisi bonum et directionem
ulterius uelle pollicentur,
Deo tamen eorum corda agnoscente. Tu quidem ab illis
discede post castigamen et dictum mentibus suis intimato.
Nullum legatum, nisi quem, cuiusque
mandata sequerentur, misimus. Et si illi tecum deum ueniam culpis
neglectis postularent, eum pium ueniaeque datorem inuenirent.
[19]
Illi
uero diuino praecepto
[33]
minime parebunt,
usquequo te iudicem suaeque controuersiae discussorem constituam, et
illi suis animabus nequaquam odium uel iram, sed ueritatem
firmissimam gestent, et ad inuicem se salutent.
Si mortem uel exitium iniungeremus,
perpauci concederent. Nostrorum tamen praeceptorum effectus plus
commodi bonique ferret,
cum eis mercedem maximam tribueremus,
rectamque uiam doceremus.
[20]
Omnis quidem Deum legatumque suum sequens, prophetis,
suisque credulis, Deique nomine peremptis, quibus Deus misericordiam
contulit, associabitur,
Deo dante : ex cuius uelle et misericordia, cunctorum abundantia
bonorum procedit.
[21]
Viri boni, summe cauete uobis in
loco timoris atque periculi, uos inde remouendo, aut bene curando.
Quidam uestri
recedentes, si manentibus illic mala contigerint, inquiunt, Deum
sibi ob suam absentiam minime fuisse :
Si bona uero, se non affuisse dolent, tanquam
aliquid magnum per praesentiam adeptos.
Istud pro saeculo futuro uidentes, propter Dei uiam
rectam lites efficiant. Omnem enim sic pugnantem, seu uictorem, seu
peremptum, maximo donabo gaudio.
Propter uiros debiles, et mulieres ac infantes
deprecantes, ut eos a uilla propter malos homines educat, sibique
tutorem ac uindicem praebeat, pugnam quare non committitis ?
In nomine Dei uiri boni
pugnent : Increduli prauique pro Amotheut, daemonis adiutores
expugnate : quia gens sua debilis existit.
[22]
Nonne uidistis quosdam
inito sibi praelio homines, ut Deum, plusue timere : caeteris
persuadere, ut manus subleuarent, et orationes ac eleemosynas
facerent, ipsique deo dicere : Quare nunc, non ante uel postea
termino litis statuto, nos litibus adscribis ?
[23]
Huiusmodi uiris manifesta, quod omnis
huius mundi pecunia possessa pauca est timentibus Deum : alius uero
maxima ubi nemo molestiam uel iniuriam sentiet,
nec locorum quisquam licet turres
cemento fabricatae, mortem remouere potest. Hi quidem commodum
sibique placitum adepti inquiunt, haec Dei sunt : mala quidem tibi
penitus adscribunt. Tu uero dic eis, omnia Dei esse. Quid de hac
gente sentiendum, quae nullius scientiae capax esse potest ?
[24]
Quicquid boni quis fecerit, Dei est : quicquid mali, suae
animae, Deo teste.
[25]
Sequens legatum, Deum imitatur.
Discedente quidem nulli custodem uigilem superponas :
Praesentes, se tui praecepta sequi
testantur : absentes noctu transmittant, Deo tamen suorum secreta
cordium dinoscente. Ab illis igitur tu diuertens, te Deo commenda,
qui est imperatorum optimus.
¶
Alchoram fidem quare non adhibent ? Qui nisi uir dei esset,
contrarietates *
[26]
multas obtineret.
Mandato securitatis seu timoris illis adueniente, parum inde
tractant. Sed si legatum homines sapientesque sequerentur, suis
retenta cordibus patescerent. Nunc autem nisi diuina pietate et
abundantia suffulti, diabolum omnes, paucis admodum exceptis,
sequerentur.
[27]
Tu uero Dei nomine pugnam committe, nullius nisi tuae solius
animae custos : bonisque similiter litis effectum persuade. Deus
namque caeterorum maliciam, cum sit eis fortior et efficacior,
repellit, eisque plurima mala retribuet.
[28]
Postulans
ab aliis beneficia ad opus inopum, beneficii partem habebit. Ad opus
quidem aliorum mala quaerenti, peccatum duplicabitur. Deus autem est
creator omnium, et custos.
[29]
Cuilibet te salutanti, salutationem
aequalem redde, uel saltem bona uerba congerendo multiplica : et
Deus omnia noscit.
[34]
