AZOARA LIII.
In n. etc.
Hic liber
euidens
a nobis Arabice
positus, ut per ipsum sapientes efficiamini,
apud Deum sublimen et sapientem
[1]
in matre librorum continetur.
Nos autem illius memoriam pedetentim uobis
subtrahemus, quoniam rebelles estis,
et prophetarum omnium, sicut praedecessores uestri,
derisores.
Quorum potentiores subito
confudimus. Quorum qualis esset finis, satis innotescit.
Increduli tamen interrogati, quis
sit coelorum terraeque conditor ? dicunt, Deus.
Ille quidem terram uobis mansionem
praebens, illam uiis distinxit, ut quorsum gressus tenderetur,
pateret.
Idem de coelis
aquas moderate mittens, terram mortuam excitat, uos similiter
resuscitaturus,
omniumque bestiarum par unum faciens, naues et
bestias equitaturus tribuit :
ut uos illas scandendo, Dei nomen inuocetis dicendo :
O Deus, qui nobis haec commoda et necessaria, quibus nequaquam digni
fuimus,
[152]
perfecisti, te glorificamus,
ad te redituri.
Secundum dictum quidem
ponentium participes, et euidenter incredulorum,
Deus sibi filias sumens, uobis
dedit filios.
Unde
quilibet eorum audito rumore de filia, iram in corde suo premens,
faciem suam denigrat.
[2]
Idem etiam asserunt, angelos circa Deum existentes
esse foeminas. An adhibiti sunt illi testes in angelorum creatione ?
Nos autem uestris testibus scriptis a uobis singula percunctabimur,
qui dicitis, uos
nequaquam in illos credere : si Deus uellet, nullam scilicet
sapientiam, sed solas opiniones secuti.
Illis tamen forsan librum ante dedimus, sed non
sequuntur eum :
[3]
imo sectam suorum patrum inuentam se confitentur
imitari.
Quid uero
dicetis, si uobis rem meliorem secta patrum uestrorum attulero ?
Dicent : Non credimus illi, cum quo uenis.
Similiter dixerunt magnates omnium
gentium, ad quas primo nostros nuncios misimus.
Nos quidem ex illis uindictam
sumpsimus. Et quis esset finis, perpende.
[4]
¶ Abraham patrem suum, suosque sic affato : Omnibus abrenuncio, quos
adoratis Dei loco,
in
nullum credens nisi in Deum creatorem meum, qui me uiam rectam
docuit,
uerbumque
mansurum, ut sciatur, posuit.
Illis, parentibusque suis spacium tribuimus, usquequo
ueritas nunciisque manifesti missi sunt illis.
Illi uero ueritatem uisam,
incantationem esse dixerunt, et se nullatenus illi credere uelle.
[5]
Moderni conquerentes
Alchoran non esse positum super uirum aliquem magnarum uillarum,
distribuuntne dona diuina ?
Nos quidem in huius saeculi uita pro uelle nostro
distribuimus, extollentes gradatim quosdam super alios, ut illius
caeteri sint obedientes et necessarii.
Si gens quidem omnis esset una, negantibus Deum
daremus domus tectis argenteis, quibus adessent similiter gradus ad
ascensum,
et portae de
argento, lectique aurei :
adderemus desuper aurum copiosum. Quibus cunctis, cum
sint huius mundi pecunia, apud Deum timentibus se melius reseruatur.
Omni quidem caeco in
diuino cultu nos adiungemus socium,
illum a
uia recta diuertentem : se tamen sequi uiam rectam cogitabit.
In resurrectionis uero
die stans ante nos, inquiet : Utinam nobis interesset orientis et
occidentis intercapedo. Malus enim et peruersus fuisti socius.
Hodie quidem nil uobis
proficiet, quoniam malum perpetrastis, cuius nunc participes eritis.
Tune surdos audire, uel
caecos, aut erroneos docere poteris ?
Te forsan discedere,
eosque mandata mea cognoscere faciam. Quod nobis
satis leue est, atque possibile.
Legi quidem nostrae tibi missae, quae tibi tuisque
uiam rectam
atque
sapientiam quaesitu dignam patefaciet, adhaereatque perscrutare.
[6]
An nunciis praemissis
aliquas imagines adorare praecepimus Dei loco,
[7]
qui Pharaoni gentique suae Moysen,
confessum se regis mundi nuncium esse, misimus.
¶ Illum autem cum uirtutibus uenientem diuinis,
miraculisque maioribus
praecellentem, ut sic saltim conuerteretur,
deridebant
dicentes : O mage, Deum
ob dilectionem nostram pro nobis inuoca : quoniam sic forsan
conuerteremur.
Malo
tamen ab illis remoto, en illi redeunt.
Pharaonem enim dicentem, O gens, nonne ego imperans
Mizere, et aquis subtus fluentibus,
illo contemptibili fereque non apparente melior
existo ?
An angelis
coaequatur ? Quare super eum non descendunt aurei torques, et
caeteri ornatus ?
Ipsum
inquam dicentem sic, sua gens nequaquam secuta est. Illam igitur
incredulam submergendo cum duce suo,
nos posteris exemplum praebuimus.
[8]
A Christo quoque Iesu Mariae filio
parabolas exponente, plures discesserunt,
suas imagines
[153]
praeferendo, dicendoque, Christum eloquentem esse, suaque
praecepta contraria.
Ille uero non fuit nisi uir tantum, cui multam
bonitatem contulimus, doctoremque filiis Israël praeposuimus.
Eorum
quoque quosdam iudices, terrarumque reges, nostrae uoluntati
possibile esset statuere.
Deum quidem, apud quem est horae noticia, sequendo,
non contradicendo, recto calle proceditis :
A quo nullatenus uos abducat hostis
uester, diabolus nequissimus.
Cum Christus diuinis uirtutibus adueniens inquit : En
assum uobis cum sapientia, uestras dissensiones discussura, meque
sequendo timete Deum,
mei uestrique dominum :
[9]
schisma maximum
cohortibus incidit, et gentibus. Illos autem qui non crediderunt,
die graui malum grauissimum premet.
Cur non cogitant de hora illis non inde tractantibus
subito futura,
qua amici
cuncti fient hostes, praeter eos qui Deum timuerunt ?
Quibus Deus inquiet : Nihil hodie
timeatis, nec molestemini.
Omnes enim qui nostris praeceptis crediderunt,
hodie cum suis
mulieribus paradisum possidebunt, gaudium plenum accepturi.
¶
Cum cathenis etenim et poculis aureis, plenis omni suo uelle tum
formoso tum saporifero administrabitur illis, illic perpetuo
mansuris, omnique uoto suo perpetuo potituris,
fructusque multiplices comesturis.
Omnibus enim bonis
paradisum haereditatem pro factis suis tribuemus :
sicut incredulis et malis ignis
feruorem, quo nullum leuamen percepturi,
desperati sine fine manebunt.
Nec nos illis nocebimus,
sed ipsi sibi damnationem meruerunt.
¶
Illis quidem conquerendo dicturis, † O Melich,
[10]
utinam nos perire
funditus Deus praecepisset : Ille respondebit, Imo superstites
eritis,
quoniam ueritati
uobis missae non credidistis.
An cogitastis nos ignoraturos uestrorum cordium
secreta, uoceque prolata ? Imo. Nostri namque nuncii scribebant
omnia.
[11]
An adhuc Deum
habere filium affirmatis ?
[12]
Ego uero credentium atque deuotorum
primus,
a uestro
stuliloquio
stultiloquio
liber,
in Deum solum dominum coelorum et
terrae ac throni credo.
Tu Deus coelorum terraeque creator, sublimis et
sapiens,
eos gyrouagos
et uentilantes usque diem sui lucri dimitte.
¶
Totius boni multiplicator, cuius manus obtinet imperium atque
iudicium coelorum et terrae, et omnium interpositorum, solus horam
communis reditus ad ipsum agnoscit :
qua nullus adoratus loco Dei pro quoquam precabitur,
nisi tantum qui uerum dixerit et sciuerit.
Increduli tamen interrogati, Quis
suus creator sit ? Inquient, Deus. Cur igitur non credunt ?
Sed haec gens est
incredula.
Manum igitur
tuam tu retrahe, dicens : Salus super nos : uestrumque meritum
agnituri quale sit, integre sumetis.
