AZOARA LIIII.
In n. etc.
Hunc librum euidentem,
cuncta bona discernentem,
et a Deo cuncta uidente, et audiente,
scienteque compositum,
[1]
bonos docentem, malos castigantem,
in nocte fructifera posuimus :
qui sumus coelorum et terrae et totius intercapedinis
creator,
et dominus
uestri, priorumque parentum uestrorum uiuos et mortuos faciens,
praeter quem non est Deus.
Sed tamen plures incredulitate sua manentes, et de
nostris praeceptis ludum et ludicrum facientes.
[2]
¶
Expecta diem, qua coeli fumus manifestus
teget gentes, malumque graue
continget malis,
tunc
dicturis : O Deus, fumum aufer, atque credemus.
Nunc tandem cognoscitis ? Nonne uos
a nunciis nostris uirtutes Dei patefacientibus
retraxistis, dicendo, Isti doctores
daemoniaci sunt ?
Nunc
quidem manum retraham paulisper :
sed postea redibitis die, qua maxime festinabo
[154]
uindictam meam plene sumpturus.
[3]
Gens quidem Pharaonis maximum
peccatum perpetrauit, contradicendo nostro nuncio bono uenienti,
dicentique, Deum
inuocate, me nuncium fidelem sequendo :
nec mihi sapientiam regimenque manifestum afferenti,
Deumque protectorem, ne
me lapidetis postulanti, praeferri uelitis.
Sin autem, a me discedite.
¶
Illi deinceps dicenti : O Deus, haec gens nequam suam incredulitatem
non reliquit :
Deus praecepit,
Exire festina noctu cum gente mea,
mareque factum immobile taliter dimitte. Ipsum
enim tuos hostes te persecuturos summerget.
Hortos autem eorum relictos, et
fontes,
ac messes, locaque † formosissima,
[4]
fructuumque foecunda
caeteris hominibus haereditatem tribuimus :
Unde coelum et terra nec flebant, neque dolebant.
Taliter filios Israël de malo
dedecoreque
Pharaonis
omnimode praesumptuosi,
modum omnem excedentis, liberauimus.
¶
Illos super caeteras gentes sapientia uirtuteque sublimauimus.
[5]
Illi tamen dicentes
non esse mortem, praeter
hanc primam, nec aliquos resuscitandos,
dicunt prophetis :
Si ueridici estis,
nostros patres redire facite :
uel, an stant illi melius, an gens Tuba, an caeteri
priores, prius a Deo propter incredulitatem confusi ?
Nos quidem coelos et terram et
interpositum omne minime pro nihilo,
sed cum ueritate, licet plures hoc nesciant,
fecimus :
uenietque
terminus et hora cunctorum die iudicii,
qua nullus dominus seruo suo proficiet, nec quenquam
alius uindicabit,
[6]
nisi cui pietas sapientis Dei et incompraehensibilis subuenerit.
¶
[7]
Vos peccatores cibandi
ex arbore ezecum,
quae uelut ignis in uestris aluis feruebit,
cibum illum
in igne medio sumentes reseruate,
capitibusque demersis
focum immoderatum
ob uestram superbiam et praesumptionem gustate,
cui semper contradixistis.
Timentes autem, locum
hortis et fontibus
foecundum possidebunt,
uestibusque sericis et
purpura uestiendi,
puellas ducent cum oculis claris et immensis : quorum
albugines candidissimae, et pupillae nigerrimae.
Pro uelle quoque suo fructus
multimodos absque timore comedent,
[8]
non gustaturi mortem nisi primam. Deus enim dator
optimus, eos a foco liberabit :
Hocque munus est maximum.
Ita per linguam tuam, ut caeteri
sapientes, memoresque fierent, res explanauimus.
Sed expecta, quoniam expectant
illi.