AZOARA LVI.
In n. etc.
Hic liber a Deo pio sapienteque
positus,
[1]
qui coelos et
terram et eorum intercapedinem non nisi cum ueritate condidit, ad
terminum nominatum. Sed qui castigationibus atque doctrinis minime
credunt, auditis diuinis uirtutibus, humeros et caput reuertunt.
Illi uero quos adorant
Dei loco, quid in terra fecerunt : Vel quam portionem in coelis
obtinent : Afferte mihi librum aliquem inde, seu signum, ut sic
ueraces appareatis.
Quis
est peior seu stultior illo, quam qui uocat Dei loco non responsurum
ante diem iudicii,
tuncque futurum hostem suum, nunc autem nescium et
negligentem ? Ob hoc enim incredulitatis poenam subibit.
Increduli quidem audientes praecepta
nostra manifesta, dicunt illa magicam artem esse,
[2]
meque finxisse. Sed si uerum est
illud, nullam de Deo partem
[156]
accipiam, qui
iudex noster aderit, et testis pius, ueniaeque dator.
Ego non sum primus nuncius, nec
scio, quid mihi seu uobis gerendum sit.
[3]
Diuina mandata tamen
explanabo :
quae licet
Dei sint, hocque testificent, plures filiorum Israël credentes
illis, uos minime creditis. Nec Deus malos in uiam rectam dirigit.
Peccatores autem non
credentes, nec rectam uiam uidentes, dicunt : hoc esse de priorum
mendaciis, neque me uenisse cum hoc, etsi bonum uel uerum esset.
¶
Moysi prius librum munusque misericordiae tribuimus, sicut et tibi
librum hunc ueridicum Arabice scriptum, per quem castiges malos,
bonisque nuncium bonum feras.
Dicentes Deum esse dominum omnium et regem solum omni
timore molestiaque carent.
Pro factis enim suis paradisum perpetuo possidebunt.
[4]
Parentes suos homo multum honoret, cum sua mater eum ui concipit, et
in pariendo laborat,
[5]
et ab impraegnationis hora menses triginta
lactis alimoniam tribuit. Sicque ductus ad uirilitatem, scilicet
annorum quadraginta spacium, Deum glorificans, ipsum sic
deprecetur : O Deus, fac me tibi dignas referre gratias, ob bona
mihi parentibusque meis tributa, tibique simul et illis placitum
fieri, meisque posteris bonum et commodum : Quoniam ad te
connersus
conuersus
,
in te credo.
Tales enim
Deus optime colligit, peccataque dimittit, et paradisum bonis
omnibus promissam tribuet.
Aliquo tamen suis parentibus dicente, ut legem
diuinam sua secta relicta sequantur, cum ipsius mandata uera sint,
nec imitentur gentem praeteritam praesumptuosam, illi respondent,
Maledicitis. Hoc enim est de priorum fallaciis.
Super illos autem firmatum fuit
uerbum prauum suorum antecessorum, qui scilicet erant disputatores
atque diaboli.
Nos quidem
omnnibus
omnibus
suorum operum gradus et mercedes implebimus, nulli
facturi molestiam,
die,
qua monstrabimus incredulis ignem, quem saepius contradixerunt.
[6]
Dicetque Deus illis : Quoniam in terra uoluptates uestras sequendo,
sine ueritate bonoque, mala perpetrastis, hodie malum meritum
recipietis.
Tu castiga
gentes, ut Deum unum non alium adorent, malumque diei grauis tantum
timeant.
¶
Dicunt autem, Venisne separatum nos ab illis, quos adoramus ? Si
ueridicus es, tua dicta manifesta.
Dic Deum solum nosse, quod quaerunt : teque nihil
facturum, nisi quod diuinitus praecipitur, illos autem suam
incredulitatem obtinere.
Illis autem opinatis nubes uisas, post aquas esse
pluuiarum, dicebatur : Non est nisi uentus, illaturus uobis graue
malum, ad quod festinatis deleturus omnia iussu Dei.
Nil igitur superstes extitit, nisi
domus suae tantum. Sic enim merentur increduli.
Illis tamen uictum atque diuitias,
et oculos ac aures, atque corda, sicut uobis, dedimus. Quae omnia,
cum essent increduli, nil profecerunt eis : quoniam illis accidit,
quod deridebant.
Existentes etiam circa ciuitates confudimus, prius
tamen explanatis sibi mandatis diuinis :
Nec suffragium aliquod ab adoratis
Dei loco, cum illi defecissent, tunc sua mendacia prementes,
susceperunt.
Cum diabolos ad auditum Alchoran malos atque te conuertimus,
[7]
ipso percepto gentem suam castigatum fugerunt,
dicendo : O gens, iam audiuimus
librum missum post Moysen, omnis sui dicti confirmatorem, et
doctorem uiae uerae rectaeque.
Parete uocanti uos ad Deum, illique credite, uobis
peccata uestra dimissuro, et a graui malo liberaturo.
Aliter autem
in terra nihil uobis prodesse poterit.
[8]
Sicut Deos coelos et terram illaboriose et
infatigabiliter condidit : similiter et mortuos, cum sit omnipotens,
resuscitabit
die, qua
ipse monstraturus est contradictoribus, ignem, quaeret : Nonne uerus
est iste focus ? Illisque respondentibus, Ita : dicet, Gustate
focum,
[157]
quoniam non credidistis.
Tu uero fortiter sustine, sicut et
caeteri prophetae constantes, Deoque deuoti : neque tu mandatum
festinare uelis. Die namque, qua patebit singulis mandatum nostrum,
accedent singuli, quasi non morati nisi per diei horam unam. Mandata
cunctis applica : Increduli tantum uero confundentur.
