AZOARA LXI.
In n. etc.
[1]
Per uentos
sufflantes,
attractasque
nubes ponderosas,
et
naues aequore currentes,
angelosque nuncios,
haec omnia praecepta uera sunt,
diesque ueritatem probans ueniet.
Per coelum uero rubore
solis affectum,
uos
uerbis contrariis inhaeretis,
quae quilibet proferens graue malum patietur.
Nostra quidem manu
perierunt ,
qui falsas opiniones et
dissensiones induxerunt.
[2]
Illi namque lumine, et sobrietate, ac memoria penitus affecti,
diei ueracissimi
aduentum perscrutantur,
quam ego monstraturus illis in igne, dicam :
Gustate, quod
festinanter quaerebatis.
Timentes autem, paradisum fontibus foecundam,
[3]
esse bonum illic
sumpturi, possidebunt. Quoniam prius credentes,
paruoque somno contenti,
Deum mane precati sunt,
pecuniamque suam pauperibus et
quaerentibus distribuerunt :
Quod firmis et constantibus in terra memorandum
esset.
[4]
¶
Ex uestris quidem animabus prouenit, quod non uidetis
omne uestrum bonum atque uictum e
coelo procedere,
per
coelorum terraeque conditorem. Ita uerum erit, ut uos loquimini.
An de bonis rumorem
hospitibus Abrahae percepistis ?
[5]
Quibus salutantibus ipsum, ipse salutem reddens,
inquit : An boni sitis, ego minime nosco.
Quibus ipse deinceps uitulum
saginatum a gente sua referens,
porrigendo dixit : Quare non comeditis ?
Ipsum uero timentem, ipsi
consolantes responderunt : Ne timeas, sed propter filium sapientem
tibi diuinitus dandum summe gaudeas.
[6]
Mulier quidem sua deinceps conquerens, faciem suam
manu percutiens inquit :
¶ Vetula sum, atque sterilis.
Quos respondentes, Dominum
omnipotentem et sapientem ita uelle :
interrogauit Abraham, Quid quaererent ?
Illi uero responderunt : Nos ad
gentem malam mittimur,
ut illis incredulis lapides luteos,
et acutos, propter uindictam
diuinam immittamus.
Nos
quidem illinc extrahentes, bonos atque credentes,
unam tantum uidelicet familiam,
illic iudicia manifesta
grauis mali timentibus, dimisimus.
[7]
Pharaonem item
et suos exercitus,
dicentes Moysen
sibi missum
magum existere,
in mare summersimus, quoniam rei
reperti sunt.
[8]
[9]
Hat item uentum immisimus,
nihil
dimittentem, quin in puluerem redigeret.
[10]
Gentem quoque Themut,
discedentem a praecepto Dei,
post spacium sibi
permissum
fulgur euidens
occupauit :
unde nec
surgere, nec
[162]
uindictam habere potuit,
[11]
sicut nec gens Noë,
prior suam ob maliciam confusa.
Coelum quidem et omnia coelestia pro uelle nostro
creauimus,
optimeque
terram applanauimus,
omnium rerum in illa pares constituimus.
¶
Ego uobis missus nuncius et explanator, hoc uobis castigo,
[12]
ut ad Deum fugiendo, ipsum solum
adoretis, nullum illius participem statuentes.
Si tibi uero contradixerint, uelut
omnibus praedecessoribus
mos inoleuit nostris nunciis contradicere,
ab illis si discesseris, non reus
statueris.
Praedicare
tamen non desistas, quoniam hoc bonis proficit.
[13]
Diabolos quidem et homines ad me
tantum glorificandum ego feci,
nullam comestionem seu uictum ab illis expetens.
Mea namque manus omnem
uictum, atque diuitias, potentiamque tribuit.
Male gerentes quidem, sicut et
socii sui, peccati poena punientur.
Ad malum itaque non festinent : quoniam ueraciter
illis accidet in die iudicii.