AZOARA LXV.
In n. etc.
Hunc Alchoran,
Deus ipse rerum expositionem
hominibus patefaciens,
docuit :
qui solem et lunam secundum numerum,
et arbores seipsi humiliantes,
et coelum prae caeteris
sublimauit,
et examen,
ne quid falsitatis uel iacturae trutinando fiat,
posuit,
humanosque commodo
terram extendit :
In qua
poma multimoda, et hermodactylos,
ac tritici granum ac folia produxit.
¶
Cui factorum Dei contradicitis ?
Ille quidem hominem de celcal,
atque diabolos ex ignis flamma
condidit.
[1]
Quod istorum operum Dei
reprehenditis ?
Ipse
quidem rex est orientium et occidentium.
¶
Maria currentia ut coirent,
ego nolens hic perpositam intercapedinem repressi.
An uestri quis hoc
renuit ?
Ex illis quidem
corallum et margaritas plures extrahunt.
An uestri quis hoc negat ?
Ipsa quoque uasa
uelificata in se mouentia gestant.
Quis uestri contradicit istud ?
Omnis quidem res mundana
terminabitur :
Sola uero
Dei maximi largissimique facies est interminabilis.
An negat hoc aliquis ?
Uniuersis creaturis coelorum et
terrae noua contingunt.
Istud uestri quis contradicit ?
Cum hominibus atque diabolis nostra
praecepta spaciose peragam.
An uestri quis hoc negat ?
Vos homines atque diaboli, an
ambitum mundi, nisi per meam uoluntatem, egredi poteritis ? Minime.
Quis igitur huic facto
meo non credit ?
Vobis
nullum uindicem habituris, ignem clarum atque fumosum immittam.
An huic rei quis uestri
fidem non adhibet ?
Quando coelum diuidetur, ut flos roseus, seu minium
rubicundum existet.
An
quis hoc negat ?
Illa
die nec homo nec diabolus quaestionem de peccatis faciet.
An contradicitis ?
Incredulos suae formae patefacient,
ante posteriusque nostra manu sumendos,
et audituros : Hic est infernus, ab incredulis
contradictus,
in illo tamen ulterius ignem perpetuum passuris.
[2]
Sed quis hic contradicit ?
Qui timuerit, coram Deo stans, duas paradisos
rerum multiplicium omnimodique boni foecundas,
fontiumque fluxu iocundas,
haereditatem accipiet :
Ubi sunt omnium pomorum pariles.
An aliquid horum factorum Dei contradicitis ?
Illic quidem credentes accubabunt
tapetis sericis, stramentisque purpureis, omnibusque sibi dilectis
perpetuo potientur,
ducentque puellas formosissimas,
ut hyacinthus et margaritae,
ab hominibus atque
diabolis nunquam deuirginatas, nec menstruatas.
An horum aliquid abnegatis ?
Bonorum solum praemiorum bonum est
occasio.
[3]
An hic aliquis contradicit ?
Erunt et illic arbores colore inter
uiridem croceumque nitentes,
fontesque fortiter emanantes,
et poma ac palmae, pomaque punica.
Quod horum uerum esse non creditis ?
Illic quidem erunt mulieres
optimae, et speciosissimae,
in umbraculis sedentes,
cum oculorum albugine candidissima, pupillisque nigerrimis,
in uirore splendido iacentes,
ab hominibus atque diabolis
intactae.
An horum
aliquid falsum esse dicis ?
Deus est totius bonitatis multiplicator sublimis,
largusque atque munificus.
