AZOARA LXXVI.
In n. etc.
Cur tu
propheta statuis, illicitum a Deo positum, licitum ob tuarum
mulierum amorem ?
[1]
Deus quidem pius ueniaeque largitor,
omnium dominus sapiens et
incompraehensibilis, tibi iuraiuranda delere praecepit.
Prophetae quandam suarum mulierum
alloquenti, reuelando quoddam, illa respondit : Quis tibi uerbum
illud aperuit ? At ille, Deus omnium scientissimus,
ad quem si conuerteris, omnibus
malis cor tuum alienabit : Et si malis obstinaciter inhaeseris, Deus
dominus uester, et Gabriel, angelique caeteri, hominesque boni
testes aderunt.
Aliquibus
autem repudiatis forsan Deus meliores, firmae fidei, iugiter
orantes, et multum eleemosynarias, tum coniugatas tum uirgines,
earum loco restituet.
Viri boni, uos uestramque gentem
[2]
a foco nil nisi
sulfur et homines comburente, cuius custodes sunt angeli feroces et
immensi, nunquam a Dei praeceptis digredientes, summopere retrahite,
uosque increduli, die
iudicii nullam praetendatis excusationem, cum Deus tantum uos
secundum opera uestra iudicabit.
Vos uero uiri peccata uestra derelinquendo, ad Deum
corde puro conuertamini. Ille namque forsan uobis peccata
dimissurus,
[3]
paradisum aquis amoenam tribuet die, qua nec prophetae
nec sibi credentibus dedecus inferetur, sed lucem ante se suae
dextrae gustabunt, ipsique iugiter una uoce dicent : Tu Deus,
quoniam omnipotens es, nostram lucem adaugendo nobis comple.
Tu propheta incredulos
expugnatum et praedatum proficiscere, et ut te timeant, aggredere.
Ipsi namque gehennam, uiamque malam semper insequentur.
[4]
[5]
¶
Mulieribus incredulis exemplum sint mulieres Noem atque Loth, quibus
nil profuit suorum maritorum bonitas, quin Deo praecipiente cum
caeteris intrantibus focum aeternum ingressae sunt.
Credentes autem sibi sumant
exemplum Pharaonis coniugem, et Mariam filiam Ioachim, quarum altera
Deum iugiter precata est, ut ipsam a Pharaone, prauisque suis
operibus, genteque mala liberans, sibi domum in paradiso strueret.
[6]
Altera uero, Maria
uidelicet, se dirigendo nil maliciae seu prauitatis operata est.
Unde animam insufflauimus illi, nostra uerba librumque confirmanti,
et in bonitate perseueranti.
