AZOARA LXXXIII.
In n. etc.
Tu o propheta
[1]
nocte surgendo,
eius medietatem parumue
minus
plusue pro uelle
tuo, uigiliis trahe, et Alchoran iugiter atque deuote lege.
Hanc tibi grauitatem
iniicio,
quoniam cum die
caeteris intentus sis negotiis,
horae nocturnae meliores sunt atque leuiores.
Deique nomen inuocando,
qui dominus est orientis
et occidentis, praeter quem non est Deus,
illi te penitus commenda,
malorumque dicta patiendo, et te inde formose liberando,
illos cum mihi contradicant,
sintque diuites, mihi dimitte.
[2]
Decreto namque spacio sibi permisso
ad nos uenient,
suscepturi dedecus et ignem,
malosque cibos
die, qua terra cum montibus
pessundata, montes ut puluis uentis agitatus efficientur.
Iam uobis nuncium uestri testem,
sicut prius Pharaoni a nobis,
quoniam non credidit, statim perdito,
misimus :
quare non timetis ? Nonne creditis
diem, qua capita puerilia
[179]
canescent,
coelumque † frandetur :
[3]
Hoc quidem ueraciter eueniet.
Unde memor atque sciens effici potest, omnis ad Deum
ire proponens.
Quod tu
nonnunquam ante duarum tertiarum, quandoque medietatis, nonnunquam
unius tertiae noctis transitum surgis, hominesque tecum morantes
similiter, Deus omnes horas noctis atque diei agnoscens perspicit :
qui ueniam inde, quod totum legere non potes, praebebit, si pro
posse tuo lectionibus insistis. Ipse namque nouit hominum quosdam
nonnunquam morbis grauari, quosdam ire lucratum, quosdam expugnatum.
[4]
Omnes itaque pro posse uestro legite, et orationes fundite, ac
decimas et eleemosynas in Dei nomine facite : apud quem omne uestrum
beneficium praemissum inuenietis. Quod erit uobis melius, optimaque
merces. Ipse namque precatus, et a uobis glorificatus, ueniam et
misericordiam praebebit.