AZOARA XC.
In n. etc.
[1]
Ad te caeco
ueniente,
discedens
iratus es.
Ille tamen
forsan ad bonum conuerteretur,
uel saltim quod sibi commodum esset, reminisceretur.
Pecuniosis autem atque diuitibus
te uinciri atque fauere quaeris,
ut sic tibi munera faciant.
Sed cur inde tractas, seu curas ?
A timente quidem mendicatum,
et a te quippiam
quaesitum ueniente,
diuerteris.
Haec quidem
scire uolentibus summe
commemoranda sunt,
librisque benedictis sunt adnotata
scriptorum manibus.
Homo quidem ob incredulitatem suam
periit,
quem de spermate
plasmatum Deus integre
formauit,
eique deinceps uias suas patefecit,
tandem eum ad mortem atque foueam
duxit.
omnes deinde
uoluntate sua potente resuscitaturus.
Cur igitur mea praecepta non exequitur ?
Recordetur saltim homo, suum uictum
atque substantiam considerans.
Nos enim aquam ad fructuum ortum
misimus.
Nos terram
aperuimus,
et in ea messes
ac uuas, et bletes
ac oliuas,
et herbas
uobis bestiisque uestris,
et poma,
palmasque
praebuimus.
Illa quoque die contingente
homo derelinquit fratrem suum,
et utrumque parentem,
et mulieres, atque filios.
Omni namque tunc suum
proprium peragere negotium satis erit, atque magnum.
Quorundam autem facies illa die
speciosae fient,
et
hilares, atque ridentes :
Aliorum autem, uidelicet incredulorum, malum suum
uidentium,
pallentes
erunt
et cinericiae.