AZOARA XCVI.
In n. etc.
Per coelum,
stellamque currentem
lucidam,
omnis anima suum
opus scriptum inueniet.
[1]
Homo sui considerando materiam,
uidelicet humorem
ex dorso uenisque fluentem,
sciat Deum illum reducere
posse die,
qua cordis
hominis secretum omne propalabitur,
coelumque uerso modo mutabitur,
et terra confundetur.
Hoc quidem uerbum est ueracissimum,
non ludicrum.
Sed increduli artium atque dolorum
executores,
me quoque
callidissimum sentient.
Paulisper itaque paulisper illos incredulos
dimitte.