AZOARA LXXII.
In n. etc.
Coelestia cuncta, atque terrestria,
inuocant Deum regem benedictum, incompraehensibilem et sapientem,
[1]
* qui scribendi
legendique simul insciis nuncium ex semetipsis excitauit, qui eis
prius erroneis uiam rectam, et librum ac discretionem, diuinaque
praecepta patefaciens, benedicet illos,
et alios etiam deinceps ad eandem legem alliciet. Per
Deum
[172]
sapientem et incompraehensibilem,
qui cum sit ditissimus,
hanc suam abundantiam atque diuitias cuilibet pro uelle suo
committit.
[2]
Illi quidem,
quibus testamentum portatum misimus, ipsique minime tulerunt,
assimilantur asino librorum latori. Eorum enim incredulorum,
diuinisque praeceptis contradicentium, exemplum pessimum habetur
coram Deo, illos nunquam in uiam rectam directuro.
[3]
O Iudaei, si uerum sit quod dicitis,
uos scilicet penitus Deo deuotos et adhaerentes esse, nil tractantes
de hominibus, cur mortem summopere non optatis ?
Illi uero maxime propter prauos
actus suos praemissos eam respuunt. Deus tamen huiusmodi malos
agnoscit.
Illa mors, quam
fugitis, uos assequetur, et ad cognitorem secretorum et apparentium
omnium, dicturum uobis omnes actus uestros, ibitis.
[4]
Quando die ueneris oratum uocatur,
omnis bonus forum atque negotium dimittat, et Deum inuocatum eat.
Hoc enim est optimum, si sapitis.
Oratione quidem terminata, disgregemini, uestra
captatum commoda, Deumque in singulis rebus inuocatum atque
precatum, ut sic uestra negotia procedant.
¶
Dimittentibus autem horam illam, ob mercaturae seu ioculationis
aspectum, dic melius atque iocundius illis mercaturis et
ioculationibus apud Deum esse, qui uictum optimum gaudiumque plenum
praestat.
