AZOARA LXXXVIII.
In n. etc.
[1]
Et quid
rem illam immensam,
unde summa uobis inoritur
dissensio,
tam sedule
quaerunt ?
Sciant autem illam, me monstraturum,
qui terram planam
montibus quasi cardinibus firmaui,
uos creans pariles,
uestraeque quieti
somnoque
noctem,
lucro motuique diem
disponens,
[2]
septemque res
firmas superne fabricaui :
Ibi lampadem splendidissimam inserens,
aquas item ex nubibus
ad eductum granorum,
hortorumque crebrorum, et
caeterorum nascentium demisi.
Dies enim omnium discretiuus, erit illius placiti
terminus,
qua buccinae
sonitu gentes omnes accedent,
coelum in portas plurimas aperietur,
montes ut aestiua nebula
transcurrent.
¶
O uos mali, uestrum aduentum infernus sitiet,
expectando, qui ueraciter illuc
uenturi,
ibique perpetuo
mansuri,
nec refrigerium
quid, nec uinum,
sed
ignem tantum atque malum
ob uestram prauitatem, et huius diei desperationem,
nostrorumque praeceptorum
contradictionem,
quae
singula nos in libro notauimus,
gustabitis, nihil a me nisi augmentum malorum
suscepturi.
[3]
Timentes
uero, sufficienter illic possidebunt
hortos palmarum, et uitium,
puellasque consocias, et
consimiles, papillis breuissimis,
uasaque plena,
nullum uerbum inhonestum seu mendax audituri.
Hoc est donum, optimaque
remuneratio Dei.
Contra
quem coelorum et terrae omniumque interiacentium dominatorem, nullus
uerbum proferre poterit,
nisi iussus ab illo uerum proferre die ueritatis, qua
resurgent animae, et angeli similiter ordinatim.
Quam omnis qui uoluerit, credat, et
Deum adoret.
Illius
quidem diei malum a fine fore praedicauimus, qua quisque quod
praemiserit, respiciet : et incredulus optabit, * ut tellus
efficiatur.
[4]
[182]
